توني موريسون نويسنده مشهور آمريكايي و برنده جايزه نوبل درگذشت

نويسنده و نخستين زن آمريكايي آفريقايي كه جايزه نوبل ادبيات را دريافت كرد درگذشت.

توني موريسون نويسنده برنده جايزه نوبل كه به مدت بيش از پنج دهه در آثار داستاني خود به تشريح تجربه آفريقايي آمريكايي‌ها مي‌پرداخت، در ۸۸ سالگي چشم از جهان فروبست.

خانواده و همچنين ناشر او يعني ناپف ساعاتي پيش تاييد كردند كه اين نويسنده دوشنبه شب پس از يك بيماري كوتاه در نيويورك از دنيا رفته است.

خانواده او در بيانيه‌اي گفت: «با وجود اينكه درگذشت او نمايانگر فقداني بسيار عظيم است، بسيار خوشحال هستيم كه او يك زندگي طولاني و پربار داشت».

موريسون كه در يكي از شهرهاي اوهايو در اوج دوران ركود اقتصادي به دنيا آمده بود، توانست نخست به عنوان يك ويراستار خوش‌نقد و بعد به عنوان يك نويسنده با رمان‌هايي مثل «آبي‌ترين چشم»، «نغمه سولومون» و «دلبند» تبديل به يكي از نمايندگان بزرگ صداي جامعه آفريقايي آمريكايي‌ها بشود.

طي يك مسير حرفه‌اي كاري پرافتخار كه شامل جوايزي از جمله جايزه پوليتزر و نوبل و همچنين مدال رياست‌جمهوري آزادي كه در سال ۲۰۱۲ توسط دوستش باراك اوباما به او اهدا شد، آثار موريسون را تبديل به بخشي از تار و پود زندگي آمريكايي كرد و آثار او تبديل به بخشي جدانشدني از آثار فهرست مطالعه در مدارس شدند.

موريسون با سختي‌هاي بسياري كه پدرش در تامين هزينه مالي كشيد توانست به كالج برود. بعد از تحصيلات در رشته ادبيات انگليسي در دانشگاه هاروارد و كورنل او براي درس دادن به واشنگتن دي‌سي رفت و با معماري به نام هاوارد موريسون ازدواج كرد و دو فرزند داشت.

در سال ۱۹۶۵ و در حاليكه ازدواج او پس از شش سال به پايان رسيده بود، او به نيويورك نقل مكان كرد و به عنوان ويراستار مشغول كار شد. اما در نهايت متوجه شد رماني كه مي‌خواهد بخواند وجود ندارد و خودش شروع به نوشتن آن كرد.

او سال‌ها نوشته‌هايش را خصوصي نگه مي‌داشت و نمي‌خواست كسي را در آن‌ها دخيل كند؛ اما در نهايت انتشار چهارمين رمان او يعني «دلبند» در سال ۱۹۸۷ درباره برده‌اي در ميانه قرن نوزدهم كه نوزاد خودش را مي‌كشد بود كه اين نويسنده را تبديل به يك چهره ملي كرد. وقتي اين رمان به ليست نهايي جايزه كتاب ملي آن سال راه پيدا نكرد، ۴۸ نويسنده نامه‌اي اعتراضي نوشتند و صنعت نشر را محكوم كردند.

پنج ماه بعد «دلبند» توانست جايزه پوليتزر را از آن خود كند و در سال ۱۹۹۳ هم موريسون تبديل به نخستين زن سياه‌پوستي شد كه برنده جايزه نوبل مي‌شود. او همچنين در سال ۱۹۹۶ برنده مدال بنياد كتاب ملي و چهار سال بعد برنده مدال انسانيت ملي شد.

موريسون در مصاحبه‌اي پس از بردن جايزه نوبل درباره خطرهاي استفاده از زبان سركوب كننده كه نمايانگر خشونت است نوشت و گفت: «ما مي‌ميريم. شايد اين معناي زندگي باشد. اما از زبان استفاده مي‌كنيم. اين ممكن است ميزان سنجش زندگي‌هاي‌مان باشد.»