ذهن همه‌مان يك ايراد مشترك دارد

ما با هر مشكلي روبرو هستيم ، سعي در جابجايي مردم داريم و فكر مي كنيم راه بهبود و تغيير اوضاع تغيير مردم است! چرا؟ اين بدان دليل است كه ما نمي فهميم با تغيير افراد و ترك سيستم ها و سازوكارهاي ناسالم نمي توان هيچ چيز را اصلاح كرد.

يك ساختار فاسد حتي بهترين افراد را فاسد مي كند – يا مازاد آن منجر به ناكارآمدي و حذف آنها مي شود – و برعكس ، يك سيستم صالح و سالم مي تواند مفسدان را در چارچوب ذهني مناسب قرار دهد!

سالهاست كه ما بر سر ورود ناتگ يا خاتمي بحث مي كنيم؟ احمدي نژاد بايد بيايد يا قاليباف؟ رئيس خوب است يا اخلاق؟ بعد مي بينم ، غيرممكن است ، مي گوييم ، بياييد كلي تغيير ايجاد كنيم و نيروهاي جوان و جديد بياوريم ، وسط اين گروه خوش بين منتظر توهم و ريا ، مثلاً رضا پهلوي مي آيد!

اگرچه مشكل در درجه اول حركت مردم نيست ، اما مشكل ريشه ها و مباني غلط رفتار و رويكرد خود ما از زمان قاجار و قبل و به كناره و فراتر از آن است!

از تنبلي و شايعات گرفته تا چاپلوسي و چاپلوسي ، از دروغ و ريا و ناداني نسبت به آينده ، از حرص و آز و كسب جهل و رضايت از خود!

بنابراين ، اگر تاجي باشد ، صاحب تاج را مي بوسيم و اگر عمامه بيايد ، صاحب مقبره را چاپلوس مي كنيم ، و سپس تقصير را به گردن اين و آن مي اندازيم تا اينكه اتفاقي بيفتد. اين دزد و اين خائن ، ما بازار افشاگري و تهمت را افزايش مي دهيم!

وقتي ساختار و محيط كار روابط دولت ، شرايط و روابط اداري و نوع روابط اجتماعي ما سارق و خائن بود ، حتي بهترين افرادي كه مي آمدند بدون ديدن نمونه هاي متعدد و شواهد مختلف در طول سالها به فساد و سرقت آلوده شدند. ما هستيم

برعكس ، در بسياري از كشورهاي جهان ، كه نيمي از ما دينداري نمي كنيم و ادعا نمي كنيم كه به غيب و بهشت ​​تعلق داريم ، مكانيسم ها و فرآيندهاي موجود سالم تر بوده و عوارض كمتري دارند ، چرا؟ زيرا ساختارها و قاب ها صحيح و به درستي طراحي شده اند و محيط و زمينه هاي موجود منجر به خطا نمي شود!

اگر كسي بخواهد اشتباه كند ، از يك سو ، تربيت خانوادگي و اخلاق عمومي منجر به فساد نمي شود (به دليل ريشه هايي مانند زشتي زياد ، دروغ و ريا ، پرهيز از بهانه گيري و شفافيت) و از طرف ديگر ، كنترل رسانه ها و قانون اجازه فساد ، سرقت و خيانت را نمي دهد.

امروز در ايران با واقعيت هاي تلخ و سردرگمي در موضوعات مختلف روبرو هستيم و بر خلاف درك رايج ما ، راه حل اين مشكلات به جاي تغيير قدرت در تغييرات بنيادي در جامعه و در نوع آموزش پيش دبستاني نهفته است!

ما بايد برخي اشتباهات اساسي را در نوع تفكر و درك اجتماعي اصلاح كنيم.

تا زماني كه دانش و انديشه مورد احترام نباشد ، تا زماني كه جايگاه وزير وزير و پسر كارگر تفاوتي نداشته باشد ، تا زماني كه برنامه اي براي آينده خود نداشته باشيم ، به شرطي كه تقسيم مسئوليت ها بر اساس عزت و … نباشد.