چهره‌اي برجسته در ميان عالمان زمان

استاد خسروشاهي يكي از درخشان ترين نمونه هاي اين سخنان روشنگرانه امام صادق (ع) است كه “كسي كه زمان خود را بداند مورد هجوم آشوب هاي زمان قرار نخواهد گرفت.” اين داستان در قلب و روح خود حقيقتي متعالي را در متن انديشه هاي اسلامي-شيعي بيان مي كند. مدرن بودن يا به معناي كلي فلسفي آن ، مدرن بودن. آنها به دنبال دنياي جديدي در زمينه سنت هستند – نوعي مدرنيته.
به عبارت ديگر ، سنت در ذات خود نتيجه درك مدرنيته ، زمان خودش ، خواسته هاي آن است. بيان امام صادق (ع) به اين معناست كه زمان ، در اصل ، بيانگر ظهور س questionsالات جديد است. زمين و زمان ، به جلو حركت كنيد.

روحانيون و علمايي كه در چنين زمينه اي رشد مي كنند و رشد مي كنند ، تفسيرهاي جديدي را بر اساس حقيقت سنت ديني ارائه مي دهند ، و دنياي جديدي كه خواستار پاسخ جديد به پرسش هاي جديد است ، مسير فكري آن را با آن دانشمندان تعيين مي كند. اين يك نقطه قوت است. مرحوم مطهري يكي از اين علما بود. وي با تكيه بر سنت از يك سو و ورود به فضاي دانشگاه از سوي ديگر ، درك مشكلات جديد ايجاد شده توسط فضاي دانشگاهي و نياز به پاسخ هاي جديد ، ظهور جهاني را بيان كرد كه از يك سو و جهان به آن متكي است. زمان. كسي كه از زمان مي داند زبان آن زمان را كشف مي كند. سپس ، با شناخت مشكلات زمان و همچنين انتخاب زباني كه بتواند معنا را به مخاطب منتقل كند ، مسيري را ايجاد مي كند كه در آن “جوهر دين دست نخورده باقي بماند” ، حضور خود را اثبات مي كند “، جامعه جديد به ايده هاي ديني دست مي يابد.

مرحوم خسرو شاه در زمان حضور در واتيكان ، در سالهاي اوليه انقلاب ، هنگامي كه ضربه اساسي به بنيان هاي فرهنگي اسلام در جهان آغاز شد ، سعي كرد اختلافات بين اسلام و مسيحيت را با ايجاد يك سنت اعتدال شديد به حداقل برساند. وي تلاش زيادي براي ارتقا ties روابط فرهنگي بين ايران و مصر انجام داد. زيرا مصر يكي از حوزه هاي تمدن در جهان اسلام است و مصر و ايران نقش بسزايي در ظهور انديشه هاي اسلامي داشته اند. حال تصور كنيد كه در نتيجه برخي سياست هاي مصر ، اين دو منطقه فرهنگي چقدر از هم فاصله داشته اند. در اين ميان ، نقش برجسته مرحوم خسروشا درخشان است. من او را يكي از چهره هاي برجسته انديشمند مدرن ، دانشمند شريف زمان حال مي دانم.

* رئيس انجمن امور فرهنگي